”De eerste stap naar hulp is lastig.”
Ervaringen
”De eerste stap naar hulp is lastig. Daarom is het belangrijk om bij de juiste personen hulp te vragen. Ik heb nu 2 jaar boulima en kom sinds 4 maanden bij OP. Vanaf het moment dat ik alles aan Mieke en Roos heb verteld, voelde ik dat ik werd begrepen en dat zij zich écht voor mij in wilden zetten. Ik heb altijd alles kunnen vertellen zonder ook maar enig moment van schaamte. Dat terwijl schaamte in de afgelopen 2 jaar overheersend is geweest. De gesprekken die je met elkaar hebt zijn lastig, confronterend, maar ook geven ze je een opgelucht gevoel. Je leert elkaar goed kennen en dat maakt het ook fijner en vertrouwd. Vanaf het begin ben ik op mijn gemak gesteld en heb ik altijd met ze kunnen lachen. De angst die je misschien aan het begin had, valt hier al snel weg. Waar ik vooral Mieke en Roos dankbaar voor ben, is dat zij mij ervan konden overtuigen dat ik dit kon. Zij wisten al dat ik de eindstreep ging halen voordat ik überhaupt had kunnen bedenken dat er een eindstreep zou zijn. Ik ben nu 4 maanden verder en heb ontzettende grote stappen gemaakt. Nu weet ik zeker dat ik die eindstreep wel ga halen.”
“Ik kwam onzeker en wanhopig aan bij de praktijk.”
“Aan de ene kant zag ik dit als mijn enige redmiddel aan de andere kant had ik het idee dat deze twee vrouwen mij niet konden helpen. Hoe konden zij nou mijn mindset en zelfbeeld veranderen?! En toch hebben ze dat gedaan. Je moet niet denken dat zij in die periode al het werk voor mij gedaan hebben, zeker niet. Ik kwam er al gauw achter dat zodra de bijeenkomst was afgelopen ik een week aan de bak moest met de onderwerpen die we hadden behandeld. En dat was knap lastig! Ik worstelde erg met ups en downs. Ik had enorme schommelingen waarin ik momenten had volledig tegen de eetstoornis te willen vechten en momenten dat ik alles wilde laten vallen. Gelukkig was het meestal dan alweer tijd voor de volgende sessie en werd ik weer op het juiste pad gezet.
Wat zo fijn was aan Roos en Mieke was dat ik hen in de periode tussen de sessies door altijd kon bereiken. We hadden mailcontact en zij reageerden heel snel. Ik had hier heel erg behoefte aan, omdat een te late reactie kan resulteren in meer onzekerheid.
Als ik terugkijk naar die periode verbaas ik me over wat Roos en Mieke voor mij hebben kunnen doen. Doordat zij als het ware de ‘tussenstop’ zijn voor meiden die een eetstoornis aan het ontwikkelen zijn, konden ze mij helpen niet nog verder te vallen. Als zij er niet waren geweest ben ik bang dat ik nog dieper was gezakt en was de weg terug alleen maar zwaarder en langer geweest.”